مرد بازنده
یادداشتی برای مردبازنده :
نقد و بررسی فیلم مرد بازنده
برای شخص نگارنده که سریال زخم کاری را در بهترین حالت اثری متوسط ( با آغازی طوفانی و میانه و پایانی قابل پیش‌بینی) و درخت گردو را غیر قابل تحمل قلمداد میکند، مرد بازنده اثر امیدوار کننده‌ای بشمار می‌آید. اگر چه سینمای ایران چندان هم با فیلم نوآر بیگانه نبوده و با آثاری نظیر : باج‌خور ، کارناوال مرگ،کیفر، خفگی و... (فارغ از بالا یا پایین بودن سطح کیفی‌شان) تلاش کرده تا به این ژانر ؟ چنگ زده و در سینمای معمولا غیر قصه‌گوی ما ، مخاطب را با فضایی متفاوت و تاریک همراه سازد اما با اینحال تماشای واپسین ساخته مهدویان دست کم در زمینه سرگرم‌کنندگی قابل اعتنا است . اینجا با نوآری طرفیم که آشکارا سعی میکند برخی المان‌های آنرا رعایت کند. داستانی پلیسی معمایی ، قهرمانی که به مرور بر موضع تنهایی‌اش بیشتر پی میبریم، فسادی کلان در تاروپود جامعه ، خیابانهای باران زده ، زنی اغواگرو... جملگی در اثر حاضرند و طبق آنچه از یک نوآر انتظار داریم مراحل کشف قاتل پرونده به نو بت طی شده تا به انتهای ماجرا برسیم.